Chinezen klappen ook voor Bush

Vandaag is ook Shanghai Olympisch. Ik ben op pad met Iris, een Chinese die ik gisteren in de kroeg heb leren kennen. Een kennis van haar heeft haar kaartje voor de openingsceremonie voor 10.000 euro verkocht. Die is nu bijzonder rijk. Iris lijkt het toch niet te begrijpen! Mijn nieuwe kennis vertelt me dat het nu overal op straat over de Spelen gaat. China is trots op China. En inderdaad, de opening was spectaculair mooi. Ik zat dus in een kroeg in de hippe, sjieke wijk Xintiandi. Aan een volunteer had ik gevraagd waar je de opening goed op een groot scherm zou kunnen zien en hij wees me hierheen. Even vergeten dat locals bij dit soort vragen liever iets moois aanwijzen dan iets goeds. Een groot scherm met iets olympisch was dus nergens te bekennen. Er was geen taxi meer te krijgen, dus mijn opening moest hier gekeken worden. Na een besloten feest, een rustig restaurant en een eetgelegenheid zonder televisie kwam ik in deze kroeg terecht. Veel Chinezen en een enkele toerist zaten gespannen naar de beeldbuis te kijken. Ze klapten keurig bij de show, maar toen hun president in beeld kwam, ging het echt los, alsof er een popidool de kroeg binnen kwam lopen. ‘Wij houden van China, het gevoel voor Hu Jintao komt uit het hart, dat de Chinezen houden van hun leider: ‘‘Dat heb je toch gezien?’’, zegt Iris.



Als even later Bush op het scherm verschijnt klinkt ook een beleefd applaus. Het Chinese meisje naast me in de bar heeft niks gehoord of gezien van de recente kritiek van Bush op China. Iris zegt dat ze de kritiek wel kent via internet, maar dat het toch beleefd is om te klappen. We moeten in harmonie leven met elkaar, dus kun je best klappen voor Amerika. One world, one dream?