VARA omroep blok


Pauw & Witteman gaat 8 september weer van start (elke werkdag om 23 uur op Nederland 1). De redactie is al volop in voorbereiding. Niet alleen in Nederland, maar ook elders worden de grenzen verkend. Redacteur Wieneke van Vucht is tijdens de Olympische Spelen van 8 t/m 24 augustus in China.


donderdag 21 augustus 2008

Chinees sporthart kan liefde gebruiken

Op de tribune bij de hockeywedstrijd Nederland-Argentinië was de sfeer fantastisch. De Nederlanders verzonnen lied na lied, het plukje Argentijnen zong dapper, zelfs na een 5-2 achterstand, een strijdlied voor hun team.

Veel Nederlanders waren niet gewoon in een oranje shirt gekomen, maar hadden zich eens flink uitgedost voor deze wedstrijd. Van oranje kip tot melkmeisje totaan Elvis. De enkele Chinees die was gebleven na de gewonnen wedstrijd tegen Duitsland, sloeg het met nieuwsgierigheid gade. Elvis moest met iedereen op de foto.



Voor een Chinees is het tonen van emoties een teken van zwakte. Maar hoe moet dat nou als je op een sporttribune zit om je team aan te moedigen? In de stadions zie je een raar soort 'emotie' bij de Chinezen. Het lijkt een aangeleerde truc. Voor de tribunes staan jonge meisjes en jongens het klapvee aan te moedigen en op grote schermen wordt voorgedaan hoe je op verschillende manieren een wave kan doen. De Chinezen klappen dus keurig en vinden de wave prachtig. Maar de echte beleving heb ik nog weinig gezien. Bij het beachvolleybal schreeuwden ze massaal hun Chinese team naar de overwinning, maar toen die behaald was, leek het alsof de werkdag ‘juichen’ voorbij was en gingen de Chinezen massaal van de tribunes. Terwijl daarna toch de topwedstrijd tussen de dames uit Brazilië tegen Australië op het programma stond. Bij het voetbal juichen ze net zo hard bij een hoge uittrap van de doelman als bij een prachtige actie van Messi. Het zijn perfect georganiseerde Spelen, maar het sporthart van de Chinezen kan nog wel wat liefde gebruiken. En daar is meer voor nodig dan een paar juichmeisjes.

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Klapvee? In de recente stroom van mediaberichten over China en de Spelen valt me op hoe weinig journalisten en mediamakers het nog over hun hart kunnen krijgen om gewoon nog eens wat positiefs te zeggen over China. Maar wat me vooral opvalt is hoe er tegelijk ook een shift gebeurt in het daarbij gebruikte vocabularium: over de Chinezen wordt steeds vaker in ver-ont-persoonlijkte termen gepraat, alsof het niet meer om mensen gaat maar om 'klapvee', de atleten die 'gedrild' zijn als 'robots', enz. Ik vind dat een gevaarlijke tendens, die neigt naar racisme. Media(makers) hebben een grote verantwoordelijkheid naar hun publiek toe. Je kan akkoord zijn of niet mbt het maatschappelijk systeem dat in een ander land van kracht is. Maar dat geeft geen recht om over een ander volk in dit soort denigrerende termen te spreken.

Anoniem zei

Klapvee racistisch? Wat een onzin. Wel eens gehoord hoe het publiek bij een v/d Ende show genoemd wordt? Idem dito. Heeft niets met een ras of volk te maken, maar met de functie die ze op zo'n moment vervullen. Eens dat je niet generalistisch denigrerend moet zijn, maar daarvan is hier absoluut geen sprake.

Anoniem zei

Chinezen geen emotie?
Deze jonge van enige psychologie gespeende Westerse journaliste, met de kijk van een emotieloze moderne Westerse vrouw, moet hier praten over liefde voor de sport...
Wat hebben we in Nederland toch onderontwikkelde mensen rondlopen, vol van vooroordelen, die werkelijk niets van de Chinese en Aziatische cultuur begrijpen en van enige psychologische kennis gespeend zijn. Is dit Pauw en Witteman? Ik heb plaatsvervangende schaamte.
Harry Renders, Bali, Indonesie.